Το θέμα όμως είναι ότι ο άνθρωπος που είναι παχύσαρκος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο σαν «παραπανίσιο λίπος» αλλά ως ολοκληρωμένη οντότητα που αποτελείται από συναισθήματα, ανάγκες, επιθυμίες, προτιμήσεις, ανάγκη για κοινωνικοποίηση και δικαιώματα.
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που έχουν παραπανίσια κιλά είναι ευτυχισμένοι και περνούν καλά, είναι «έξω καρδιά», δεν νοιάζονται ιδιαίτερα για την κατάστασή τους, την εμφάνισή τους και για την υγεία τους. Αυτό δεν αντιστοιχεί απόλυτα στην πραγματικότητα. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των ανθρώπων έχουν αίσθηση της κατάστασής τους και των κινδύνων που συνεπάγεται αυτή για την υγεία τους, συχνά είναι αρκετά αγχώδεις και εσωτερικά δεν είναι τόσο ευτυχείς όσο δείχνουν.
Συνήθως «βρίσκονται – και δεν βρίσκονται» ουσιαστικά σε κάποια δίαιτα και συχνά τα παρατάνε από το φόβο της ενδεχόμενης αποτυχίας. Οι περισσότεροι παίρνουν αρκετά κιλά από τις μη ισορροπημένες δίαιτες, οι οποίες οδηγούν σε υπερφαγία λόγω της υπερβολικής στέρησης. Οπότε καταλήγουν να είναι εξουθενωμένοι από τις μη αποτελεσματικές προσπάθειες.
Ουσιαστικά η παχυσαρκία αποτελεί μια διατροφική διαταραχή, η οποία προέρχεται και διαιωνίζεται από πολλούς παράγοντες. Ο σημαντικότερος όλων είναι τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Οπότε πρωταρχικός στόχος είναι η τήρηση ενός διατροφικού προγράμματος που θα προσφέρει στον οργανισμό τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και θα διασφαλίζει τη διατήρηση της γλυκόζης σε σταθερά επίπεδα. Έτσι θα υπάρχει και καλύτερος έλεγχος της πείνας.
Επίσης σημαντικό ρόλο στη διαιώνιση της παχυσαρκίας παίζει η ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου, η σωματική του υγεία, ο τρόπος ζωής, οι παγιωμένες αντιλήψεις ως προς το φαγητό και γενικότερα για τις μεθόδους απώλειας βάρους. Οι περισσότεροι παχύσαρκοι άνθρωποι επειδή αντιπαθούν τον εαυτό τους εξαιτίας των περιττών κιλών, πιστεύουν ότι πρέπει να στερηθούν αρκετά για να χάσουν βάρος. Αυτό πολλές φορές αποτελεί και μορφή αυτοτιμωρίας. Επίσης πολλά άτομα τρώνε επειδή δεν έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τα πραγματικά συναισθήματα τους και μπερδεύουν την βιολογική με τη συναισθηματική πείνα. Η έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος στην οικογένεια ή στον ευρύτερο κύκλο της παρέας ή του εργασιακού χώρου αποτελούν παράγοντα διαιώνισης της υπάρχουσας αρνητικής κατάστασης.
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι η θεραπεία της παχυσαρκίας δεν είναι μια απλή υπόθεση. Δεν γίνεται μέσα σε κάποιους μήνες αλλά απαιτεί αρκετά χρόνια συνεχούς προσπάθειας. Πετυχαίνεται ΜΟΝΟ εάν αλλάξει πρώτα η σχέση του ανθρώπου με το φαγητό μέσω της εκπαίδευσης του σε ένα ισορροπημένο τρόπο διατροφής από εξειδικευμένο διατροφολόγο. Επιπλέον με τη βοήθεια εξειδικευμένου ψυχολόγου, ο οποίος θα τον βοηθήσει στο να καλυφθούν τα συναισθηματικά κενά, να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του με άλλους τρόπους πέραν του φαγητού και να αλλάξει τον τρόπο ζωής και σκέψης του. Η θεραπεία θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη γιατί κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστές ανάγκες. Για αυτό την επόμενη φορά που θα κατακρίνετε κάποιο δικό σας άνθρωπο ή και κάποιον ξένο για το βάρος του, είτε για το ρυθμό απώλειας του βάρους του σκεφτείτε ότι με αυτό τον τρόπο δεν του δίνετε κίνητρο για να αλλάξει αλλά τον σπρώχνεται ακόμη πιο βαθιά στο πρόβλημα του.
